URUČENO „ZLATNO PERO“ – NAJPRESTIŽNIJE PRIZNANJE DRUŠTVA NOVINARA VOJVODINE

1

Piše: Radomir Čubranović

 

Najprestižnije priznanje Društva novinara Vojvodine „Zlatno pero“ uručeno je juče (7. novembra) u svečanoj sali novosadske Gradske kuće. Priznanje, koje se uručuje za izuzetna novinarska dostignuća i doprinos ukupnom razvoju i unapređenju novinarstva, čine Zlatno pero (rad poznate novosadske zlatare „Janković“), povelja i reprezentativna monografija „Metohija“ (izdanje novosadskog „Prometeja“ i udruženja EUprogress iz Novog Sada). Nagrade su uručili: u ime Društva novinara Vojvodine Mladen Bulut, predsednik, a u ime Grada Novog Sada Zorica Šijak iz Uprave za kulturu.

2

Gradska kuća je bila domaćin svečanog uručenja Zlatnog pera

Društvo novinara Vojvodine, koje baštini 111-godišnju tradiciju od osnivanja Društva književnika i novinara Vojvodine 1904. godine i ujedno obeležava 70-togodišnjicu ponovnog osnivanja Društva novinara Vojvodine, u tek oslobođenoj Jugoslaviji, je ovogodišnjim laureatima organizovalo dostojno svečano uručenje velikog priznanja. Umetnički program uveličao glumac Miodrag Petrović, prvak drame Srpskog narodnog pozorišta koji je kazivao „Zavet jeziku Stefana Nemanje“ Mileta Medića. Potom su  svečani trenutak – uručenje “Zlatnog pera” najavile fanfare Siniše Kozarčića i njegovih drugova.

Pozdravljajući goste i laureate, predsednik Društva novinara Vojvodine Mladen Bulut je, između ostalog rekao:

Predsednik Mladen Bulut pozdravlja goste i laureate

Predsednik Mladen Bulut pozdravlja goste i laureate

– U odabiru onih koji će poneti našu najveću i među novinarskim priznanjima najprestižniju nagradu, od prvog trenutka, nametnuta su jednostavna ali stroga merila prema kojima se – jedino stvaraoci čija su ostvarena dela istrpela višedecenijski sud vremena – mogu svrstati u red dobitnika i podičiti se Zlatnim perom. Odnosno, morali su udovoljiti punom smislu one TRI obavezujuće, nepromenljive i neizostavno TEŠKE reči u kojima je uvek bila sadržana i sadržava se, bez ostatka, sva izazovnost i značaj ovog poziva. One su ispisane u grbu DNV kao ovdašnjeg najstarijeg strukovnog udruženja – koje je, od ispunjenja zaveta Jovanu Jovanoviću Zmaju utemeljenjem 14. novembra 1904. navršilo 111 godina postojanja i 70-togodišnjicu od ponovnog osnivanja u tek oslobođenoj Jugoslaviji – a to su: ISTINA, POŠTENJE i TRADICIJA. One nisu puka izreka – iliti olako istaknuta parola – i ne služe da bi strašile stare i mlade novinarske poslenike nego, ponajpre, kao podstrek i putokaz.-

Glumac Miodrag Petrović kazuje Zavet o jeziku

Glumac Miodrag Petrović kazuje Zavet o jeziku

Laureati nagrade Društva novinara Vojvodine „Zlatno pero“ za 2015. godinu su:

Dobitnici Zlatnog pera i predsednik Bulut

Dobitnici Zlatnog pera i predsednik Bulut

JOVAN PLAMENAC – Rođen je na Vidovdan, 28. juna, 1955. u Baru. Nakon gimnazije, studirao je astronomiju u Beogradu. Pisao je za „Zum reporter“, „Svet“, „Dugu“… i više od dvadeset, uglavnom beogradskih listova. Godinu dana radio je profesionalno, kao novinar, u Republičkoj konferenciji Mladih istraživača Srbije. U Crnoj Gori je radio u Radio Baru, „Pobjedi“ i bio urednik u „Glasu Crnogorca“. Godine 2000. u Mitropoliji crnogorsko-primorskoj rukopoložen je u čin đakona, a 2008. u čin sveštenika. Urednik Radija Svetigore bio je osam godina, a sada je urednik Portala Mitropolije crnogorsko-primorske.

 

6

Bio je član Upravnog odbora Udruženja novinara Crne Gore, Upravnog odbora Saveza novinara Srbije i Crne Gore, član Suda časti Udruženja novinara Srbije i u jednom mandatu predsednik Udruženja novinara Crne Gore. Objavio je više knjiga i brošura i dobitnik je više novinarskih nagrada.

Dobitniici Spomenice Društva novinara Vojvodine

Dobitniici Spomenice Društva novinara Vojvodine

SLAVIŠA SABLJIĆ – Karijeru je otpočeo u Radio Drvaru u martu 1975, potom u Radio Velikoj Kladuši – postavši najdirektniji i najodgovorniji vinovnik objavljivanja najveće privredne afere o kojoj je potom pisalo 147 novinara iz zemlje i sveta – a zatim u sarajevskom ,,Oslobođenju’’. Bio je ratni reporter koji je od februara 1990. do jeseni 1995. ,,pokrivao’’ područje Kninske krajine i Drugog krajiškog korpusa, a istinu o tadašnjim događajima, stravičnim sudbinama boraca, izbeglica, stradalnika, porodica poginulih, osim našoj javnosti, izneo je u Hagu. Posle rata radi na Kanalu S, zatim Srpskoj radio-televiziji i konačno Radio televiziji Republike Srpske kao autor zapaženih i najgledanijih serijala ,,Kapi Zavičaja’’ i „Malo sutra’’. Za četrdesetak godina bavljenja novinarstvom – sarađujući sa pedesetak najuglednijih medijskih kuća u ondašnjoj Jugoslaviji, kao i u svetu poznatim novinskim agencijama poput „Rojtersa“ i „Frans presa“ – objavio je više od 20.000 priloga: informacija, reportaža, intervjua, komentara i drugih oblika novinarskog izražavanja, kao i pet knjiga za koje je dobio jedanaest novinarskih nagrada. Četrnaest puta je bio prinuđen da istinu brani na sudu, ali ni jednu parnicu nije izgubio.

DUŠAN KOLUNDŽIJA – Rođen je 15.4.1947. u Somboru gde je završio osnovnu i srednju školu, a Višu školu za upravu i socijalni rad u Novom Sadu. Učesnik je nekoliko saveznih radnih akcija. Od 1. marta 1970. do 13. januara 2010. bio je profesionalni novinar u „Somborskim novinama“, Radio Somboru i Radio Odžacima. Najveći deo radnog veka proveo je u sportskoj rubrici – od novinara izveštača do urednika, a poslednjih šest godina i kao glavni i odgovorni urednik Radio Odžaka. Kao sportski novinar izveštavao je sa mnogobrojnih velikih takmičenja, svetskih i evropskih prvenstava, olimpijskih igara, univerzijada, mediteranskih igara… a osim listova u zemlji bio je dopisnik agencija TANJUG i CNN-a. Uz profesionalni rad bio je, kao i dan-danas, aktivan sportski radnik. U minulih 45 godina o sportu je objavio je 15 knjiga. Dobitnik je niza priznanja od kojih posebno izdvajamo: Spartakovu nagradu, Zlatno pero Sekcije sportskih novinara Vojvodine, Specijalnu povelju i Bronzani orden Rvačkog saveza Srbije, kao i plaketu Austrijske federacije za dizanje tegova.

BOGOMIR MIJATOVIĆ – Rođen je 1947. u Mramorku, opština Kovin. Dugogodišnji je urednik i voditelj muzičkih emisija u Radio Novom Sadu. Između ostalih uređivao je i vodio popularne emisije: “Randevu sa muzikom“, „Pop ekspres“, „Uz svetlost ponoćne lampe“ i „Moja generacija“. Od 1980. bio je autor, kao i muzički saradnik u mnogobrojnim emisijama TV Novi Sad – “Nedeljno popodne“, „Od našeg dopisnika“, „Varošarije“, „Promenada“ i drugim. U više navrata – tokom devedesetih i u ovom veku -obavljao je dužnost odgovornog urednika Muzičkog programa TV Novi Sad, a do njegovog ukidanja bio je i odgovorni urednik najslušanijeg programa Radio „Stotka“. Pisao je tekstove o muzici za „Glas omladine“, “Dnevnik“, „Hlas ludu“, „TV Novosti“ i „Džuboks“, a 2005. objavio je prvu novosadsku rok enciklopediju – NS ROKOPEDIJU. Iste godine, za pomenutu knjigu, dobio je nagradu za publicistiku „Svetozar Miletić“, koju dodeljuju Izvršno veće AP Vojvodine i list “Dnevnik“. Godine 2006. Gradsko veće Saveza samostalnih sindikata Novog Sada dodelio mu je povelju, kao priznanje za postignute rezultate i uspehe u radu i stvaralaštvu. Januara 2014. godine objavio „Ilustrovanu enciklopediju rok muzike u Vojvodini“.

DUŠKO BOGDANOVIĆ – Osnovno i gimnazijsko školovanje je završio u rodnom Novom Sadu, a diplomirao je novinarstvo u prvoj generaciji na Fakultetu političkih nauka u Beogradu. U RadioTeleviziji Novi Sad prošao je put od pripravnika do glavnog urednika.

Bio je prvi urednik Spoljnopolitičke redakcije Radija i glavni urednik novoosnovanog Trećeg programa TVNS. Uredio je i vodio bezmalo 1.000 televizijskih i više od 300 radijskih dnevnika. Izveštavao je iz tridesetak zemalja i intrevjuisao na desetine najuticajnih političkih savremenikka u svetu. Autor je televizijske serije „Bez reza i anestezije“, prvog višestranačkog serijala u Jugoslaviji. Bio je kolumnista u mnogobrojnim novinama SFRJ i SRJ i Srbije – „Blica“, „Evrope“, „Pressa“, „NIN“-a, „Danas“-a i Radija 021, kao i šef dopisništva za Vojvodinu Radija Slobodna Evropa, „Borbe“ i „Naše Borbe“.

Na TVNS, odnosno RTV Vojvodine, TV Apolo i TV Palma, realizovao je gotovo 300 razgovora „Jedan na jedan“.

Objavio je 14 knjiga, a ovih dana, na beogradskom Sajmu, predstavio je najnoviju, petnaestu, veoma simboličnog naziva – „Medijska higijena“.

U ime nagrađenih zahvalio se Duško Bogdanović, a u svojoj besedi, nakon uručenja nagrada, sveštenik – urednik Portala Mitropolije crnogorsko-primorske Jovan Plamenac je, pored ostalog, rekao:

– U ovakvoj pošasti društvenog života novinar može biti ili onaj koji neće dati „vjeru za večeru“, ili onaj čiji se karakter i osjećaj morala uklapaju u sveopštu laž, kao „lego kockice“. Ovaj prvopomenuti novinarski soj zaslužuje pažnju ovog događaja. Njemu je pripalo u dio njegovanje temeljnih vrijednosti ovdašnjeg naroda: njegovog jezika, duhovnog i kulturnog bića… Ne znam kako je kod drugih na ovim prostorima, ali jezik srpskog naroda je nagrižen, kao da je poliven kiselinom. Prvo mu je izvađena utroba – pismo na kojem je uzrastao. Divno pismo Ćirilovo i u Srbiji postaje relikt. Potom ga je preplavio novi tehnološki jezik, sav od tuđica, i uvukao mu se u svaku poru. Sada takav pršti naokolo, u svim životnim situacijama, i ne samo iz usta mladih. Sveprisutna „literarna“ forma je – SMS. U Crnoj Gori, srpski jezik je čak i obezimen. Dvotrećinskom većinom u Parlamentu. Mnogo veće stradanje je ostati bez imena, nego ostati bez glave…-

Svečanost Društva novinara Vojvodine uveličana je i davanjem Spomenice za neprestalnu dugogodišnju posvećenost radu i poseban doprinos ostvarenju programskih ciljeva i zadataka najvernijim članovima – veteranima: OLGI IVKOVIĆ, ZORANKI STAMENKOVIĆ, ILJANI BABA, BOGDANI PETROVIĆ, SLAVICI PUTNIK, MIKLOŠU MAROTIJU, ANĐELKU LUDOŠKOM, VLADIMIRU KOJADINOVIĆU, DRAGANU KRIVAČEVIĆU  i  dr ERVINU GEBAUERU.

Tako je svečana sala novosadske Gradske kuće još jednom bila domaćin   manifestacije za pamćenje u čast novinarstva, ali nažalost bez adekvatnog prisustva medija…

 

Tekst i fotografije: Radomir Čubranović